- TYPHUS
- TYPHUSGraece Τύφος, memoratus Philoni, l. de Temul. de vita Mosis, l. 3. libro de Spec. Legibus, et de Monarchia, l. 2. non mania est seu stultitia, ut apud Hippocratem, Plutarchum, Lucianum et Suidam; Arnobium item, l. 2. mentis elatio et typhus, ex Graec. τύφος, fumus, quam vis Turnebus, Stephanus alii sic sumant. Vide supra Tupha. Sed ille ipse, quem Plut. in Iside Typhonem vocat, magnum daemonem esle dicens, quique certis sacrificiis ab Aegyptiorum Sacerdotibus mulceatur ac deliniatur. Quam vis Philo magnô errore Typho vel Typheni tribuat quae Osiridis eraut propria, ut quem praecipuo in cultu apud Aegyptios fuisle, et pro symbolo taurum habuisle, ait: quorum utrumque de Osiride verum, non de Typho, qui non tam pro Deo quam pro cacodaemone, ab Aegyptiis habitus est. Unde ad illum referebant, quidquid adversi accidebat, seu ut Plut. ait, ὅσον ἐςτὶν ἄμετρον καὶ ἀτακτον ὑπερβολαῖς καὶ ενδείαις, quidquid in excessu, aut defectu immodicum et inordinatum est, in libro de Iside, quae qui attente leget, reperiet in Aegyptiaca Typhonis historia multa haberi, quae ad Mosen pertinent, quam vis tot fabulis involuta, ut non facilepossint exsculpi. Vide egregia hanc in rem, apud Samuel. Bocharrum, Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 34. ubi prolixum inter utrumque habes parallelismum: de Typhonis vero antro seu cubili in Iovis Fano, in specu Corycio, Salmasium ad Solin. p. 777. uti de Typhonem in Sacris Isidis eiurandi more Iul. Firmico indigitato, Iohann. Frider. Gronovium, Observat. in Script. Eccl. c. 9. et de Typhone vento, aliquid supra voce Orkanes.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.